سلام کاربران عزیز

امروز میخوام یه مادر مهربون رو به شما معرفی کنم. مادری که وقتی پای حرفاش میشینی ،از بس اینقدر شیرین زبون هست،دوست نداری بلند شی.

خانم بزرگ حاتمی همسر مرحوم حاجی اسد پورولی معروف به مشتی خٌنٌم (مشهدی خانم) روشن دلی عزیز از محله منتی روستای کلشتر که بینایی خودش رو چند سال پیش به علت آب مروارید از دست داد.

او هیچوقت طعم مادر بودن رو نچشید و بچه دار نشد اما واقعا برای خیلی ها مادری کرد. دوش به دوش همسرش تو کارهای کشاورزی و دامداری کار می کرد. خانم بزرگ حاتمی، که الان حدود 80 سال سن داره،هنوزم که هنوزه منتی زندگی میکنه. من این مادر عزیز رو روز سوم فروردین برای اولین بار دیدمش. وقتی حرفاش و شعرهاشو شنیدم،گفتم حتما باید اونو به بقیه دوستان معرفی کنم. از گذشته های دور پرسیدم،چیز خاصی به یاد نداشت.

ازش پرسیدم با کی زندگی می کنی؟.

گفت: تک و تنها

پرسیدم با این چشمها چطور کاراتو انجام میدی؟

گفت: به فضای خونه عادت کردم.سخت هست ولی خب چیکار میتونم بکنم.

بعضی وقتها که حوصلم سر میره،میام سر کوچه میشینم و دنبال یه همزبون می گردم.بعضی وقتا کسی پیدا میشه بعضی وقتا هم اینقدر میشینمو با صدای رد شدن گاوها میفهمم که شب شده و برمیگردم توخونه.

میگفت اون زمان 16 خانوار تو منتی زندگی می کردیم.الان همه از اونجا رفتنو من موندم تکوتنها.

خلاصه اونجو که من فهمیدم،هر چندروزی اهالی بالا منتی میان به دیدنش یا اونو میبرن خونه خودشون. از آقای محسن حسنی خیلی راضی بود.میگفت مثل پسرم می مونه،خیلی دوسش داشت.انشاالله خدا جواب این همه لطف آقای حسنی رو بده.

جاداره یادی از مرحوم حاجی اسد بکنیم. اون مرحوم یه یادگاری برای کلشتر گذاشت. حسینیه ای که در مزار کلشتر بنا شده، بانی اون این مرحوم بود.خدایش بیامرزد...

خداوند انشاالله به همسر این مرحوم عمری با عزت عطا کند...

در آخر، مشتی خٌنٌم  چند بیت شعر در وصف حاجی اسد برامون خوند که فایل صوتیش رو اگه بشه براتون لینک می کنم.

فعلا...